Job hopping

Ik heb een nieuwe baan! Na meer dan 3 jaar als ambtenaar te hebben gewerkt ben ik weer toe aan een andere omgeving. Ik ben dichterbij gaan werken omdat ik zo ontzettend moe was van het consultancy-leven. Alleen maar vroeg op (5 uur) om voor de files uit te rijden naar een opdrachtgever. Het waren hele leuke klussen en altijd uitdagend, alleen schoot mijn persoonlijk leven daar bij in. Als je iedere dag om 5.00 uit je bed moet, ben je niet echt meer in staat om een sociaal leven aan te houden, tenminste ik niet. De life balance was helemaal weg.

Ik kwam in C. te werken met een 15 minuten reistijd en 4 dagen werken. Het was geweldig. Ik heb een half jaar nodig gehad om te onthaasten. Ik wist van gekkenheid niet meer wat ik moest doen met al die vrije tijd. Ik had een uitdaging toen ik kwam werken in een organisatie waar veel te verbeteren was. De mate waarin de medewerkers bereid waren te verbeteren en te veranderen was groot, alleen blijft het niet alleen bij de medewerkers. Het management moest ook mee en dat viel niet mee. Als lid van het MT heb ik keer op keer duidelijk proberen te maken dat van hun ook een verandering in gedrag en werkwijze werd verwacht. Zolang dat niet te veel moeite koste lukte dat ook wel, maar als dat betekende dat de manager moest leidinggeven en moest sturen op afspraken en resultaten haakten veel af. De manager van de afdeling was niet in staat om zijn management aan te sturen waardoor het veranderen beperkt bleef tot delen van de organisatie en het volledige rendement uit bleef. Een beetje is al goed genoeg!

Na 2 jaar in dat cirkeltje te hebben vertoeft was ik het al zat aan het worden. Elke dag tegen de zelfde zaken aan blijven schoppen wordt erg saai en daar weegt de rust niet tegen op. Nu had ik het geluk dat rond die tijd een enorm groot project werd gestart binnen de organisatie. Na overleg met mijn manager heb ik besloten om mezelf daar full time beschikbaar voor te maken. Een jaar lang heb ik een project getrokken op concernnivo waar alle politieke spelletje wel zijn gespeeld. Ook hier geldt weer, het duurt allemaal zo lang. Het poldermodel wordt volledig uit z'n verband getrokken en het nemen van beslissingen blijft uit. Wanneer gaan we nou eens echt werken? De angst die gepaard gaat met het nemen van beslissingen is volledig onterecht. Ambtenaren worden helemaal niet afgerekend op resultaten dus waarom zo bang zijn voor het nemen van beslissingen. Het ontbreken van daadkracht, besluitvorming en behoefte aan kwaliteit deden mij zoeken naar een andere uitdaging maar dan in de commerciele wereld.

Ik ga weer 40 uur werken, ga weer reizen en wordt afgerekend om resultaten. Heerlijk! Ik heb een leuk klein bedrijf gevonden dat zich heeft gespecialiseerd in mijn vakgebied. Een leuk stel enthousiaste mensen die het leuk vinden om lekker en uitdagend te werken. Ik begin 15 augustus nadat ik 4 weken vakantie heb gevierd.