Time doesn't fly when you're having "fun"

Zo gezegd zo gedaan, ik mag me zelf een hardloper noemen. Niet het soort dat elegant voorbij huppelt en het lijkt dat ze nog 10 km kunnen doordraven, maar van het soort dat er uitziet alsof het bij de volgende boom in elkaar stort. Maar ik doe het wel! Alle begin is moeilijk dus loop op mijn gemak en probeer mijn minuten vol te houden.

Ik ben ook best trots op mezelf. Ik loop nog steeds 3 x per week, ik loop nu 5 x 5 minuten met 2 minuten wandelen en ben niet buiten adem. Mijn lichaam moet er wel aan wennen. Dat protesteert na iedere 3 minuten met een irritant brandend gevoel in mijn scheenbenen. Ik probeer zoveel mogelijk te genieten van de omgeving en negeer de traag lopende stopwatch. Dat ding loopt niet goed hoor! Zat ik een paar blogs geleden nog zo te jammeren dat de tijd te snel ging, nu gaat ie te langzaam, ook al zijn we samen aan het lopen. Ik moet wel zeggen dat het makkelijker loopt met z'n tweeën, maar ik laat me niet kisten. Vandaag gewoon lekker weer alleen gelopen en mijn eigen doorzettingsvermogen aan het trotseren.