Meet the parents

Je kent hem vast wel de film “meet the parents” met Robert de Niro. Vriendlief is zover. Nadat ik vertelde dat ik weer eens naar mijn ouders zou gaan (doe ik niet zoveel) vroeg hij me of ik het leuk vond als hij mee ging. Het is er nog niet van gekomen namelijk. Zelfs mijn broertje en schoonzus hebben hem nog niet ontmoet. We hebben elkaar 3 dagen geleden, 3 maanden geleden ontmoet. Broerlief en schoonzus zijn wel erg nieuwsgierig, alleen is het niet aan mij om de tijd daar voor te kiezen. “Tja, ik moet toch een keer door die ballotagecommissie” was zijn uitleg. Ok, hij vindt het eng en ik kan me dat ook goed voorstellen, alleen zijn mijn ouders heel relaxed. Ik kan altijd iedereen en alles meenemen, dat is altijd zo geweest en zal altijd wel zo blijven. Het enige dat mijn ouders willen is dat ik gelukkig ben zoals iedere andere ouder. Ze zijn niet racistisch, bevooroordelend, narrow minded en zeker niet ongastvrij.
Een aantal weken geleden zei J. nog “Ja, maar je blijft voor je vader zijn meisje, dus ik zal aan een kritische blik worden onderworpen”. Volgens mij speelde hij in zijn hoofd een aantal scènes af van de film. Mijn vader is iemand die zijn mening over dat soort dingen voor zich houd. Hij vindt dat hij niet diegene is om daar over te oordelen. Mijn moeder echter zegt er wel wat van. Zij zal er niet direct voor uitkomen, maar als ik zou vragen wat zij er van vind, geeft ze haar ongezouten mening. Al met al, hebben ze het beste met me voor en heeft J. echt niets te vrezen. Als zij zien hoe hij is, en voor mij is, zullen ze in hun handen klappen van blijheid. Eindelijk eens een leuke volwassen vent!