Druk druk druk

Het is al weer een tijd geleden dat ik wat op de Blog heb gezet. De drukte op mijn werk is daar de oorzaak van. Negen projecten onder mijn hoede en een groot internationaal project in de opstartfase zijn daar debet aan.

De afgelopen weken ben ik bezig met het projectplan voor een groot project. In dit project moet ik een andere applicatie implementeren, met een andere projectaanpak en dient het projectplan in het engels geschreven te worden. Dat zuipt energie. Vervolgens is de draft van mijn projectplan volledig afgekraakt door mijn manager, waarna ik volledig gestresst aan een nieuwe versie ben begonnen. Ik kom me er niet meer toe zetten om achter de computer te kruipen en iets te schrijven.

Ik had de 15^e al een lease-auto moeten uitzoeken en zelfs daar had ik geen zin in, terwijl dat juist iets leuks zou moeten zijn. De druk is al iets van de ketel af en daarom heb ik zaterdag maar eens mijn bestelling gedaan voor mijn auto. Het is een Seat Leon geworden met alles er op en er aan. Het viel niet mee om een auto uit te zoeken. In eerste instantie lijkt het leuk, maar waar ga je voor? Luxe, sportiviteit, 4-weel, sedan, hatchback, motorvermogen enz. Als je net als ik 50.000 km per jaar gaat rijden moet de luxe de boventoon voeren. Goede stoelen en conform zijn dan de vereisten. Eigenlijk is de vraag: Welke auto bied me het meeste voor me geld, zonder dat ik in mijn eentje de staatschuld ga inlossen?

Ondanks dat ik er nog maar 3 maanden, werk ben ik dus gevraagd om een groot internationaal project uit te voeren. Best eng maar wel een enorme uitdaging. De eerste week van december moet ik naar Duitsland of Roemenië om workshops te houden. 4 dagen lang een team van managers van de opdrachtgever uitmelken over hun werkzaamheden. Dat is best vermoeiend. Vervolgens ben ik ook nog gevraagd om workshops te houden bij een andere klant in Hamburg omdat ik de enige ben die goed Duits praat. Allemaal erg leuk maar ik hoef niet zo zeer van huis. Ik heb nooit de enorme behoefte gehad om in het buitenland te werken. Ik ben als 18-jarig als au pair in Griekenland geweest maar dat is ook niet alles. Voor andermans kinderen zorgen als 18-jarige met mijn temperament is geen succesvolle combinatie. Na 3 maanden had ik het dan ook wel gezien. Op mijn 24^e heb ik een tijdje in Duitsland gewerkt op een Canadese militaire basis om me te bezinnen wat te doen met mijn leven. Daar ben ik ook tot de conclusie gekomen dat ik het prettig vind om in Nederland te werken.

Al met al is het een spannende tijd en ik zal ook hier de vordering bijhouden.