woensdag, augustus 22, 2007

Strictly Blond



Ik ben een steeds valer wordende roodharige en na een stikhete vakantie in Egypte is mijn haar enorm opgelicht. Grote stukken blond in mijn haar en een uitgroei van bijna 2 cm. Haar en nagels groeien nou eenmaal hard bij warmte.

Het was dus hard nodig dat ik naar de kapper ging. Na één week uitstel ben ik toch uiteindelijk gegaan op zaterdag. “Maar weer lekker de uitgroei bijwerken?” vroeg de kapper. “Nou, misschien wil ik weer eens wat anders” zei ik dapper. “Ik zat te denken, nu het toch al weer wat blonder is, om een paar strengen blond er in te zetten en de uitgroei weer bij te werken” zei ik met de verwachting dat hij me tegen ging spreken en vervolgens met een geweldig alternatief zou komen. Helaas! Met een enorme glimlach van dankbaarheid zat de kapper me aan te kijken. Hij ging direct helemaal los. Een enorm boek met stalen werd op mijn schoot gelegd, combinaties werden gemaakt en vervolgens om mijn voorhoofd gedrapeerd. Na een hele schakering van kleuren op mijn hoofd was ik, volgens mij, duidelijk. “Gewoon mijn eigen kleur (oude), kleur de uitgroei en zet wat blonde stroken” zei ik resoluut.

Na twee uur was ik klaar. Na de meerdere oehs en aahs van medekappers bij de wasbak (doen ze altijd, of het nu mooi is of niet) voelde ik al nattigheid. En die nattigheid blijft altijd even want ik weiger om mijn haar te laten föhnen bij de kapper. Het kost een vermogen en het zit nooit zoals ik het wil. Vroeger ging ik direct naar huis om het nat te maken en het zelf weer te föhnen. Dat gebeurt dus niet meer, want ik doe het nu lekker zelf.

Na mezelf toegetakeld te hebben met de föhn, kijk ik nog steeds vol verwachting in de spiegel. Dat was maar heel even, want ik ben BLOND. Met hoofdletters. AAHHHH dat wil ik helemaal niet. De “subtiele” strookjes zaten overal. Paniek!!!!!!!!!! IK BEN BLOND!!!!!!

Ik voel me helemaal niet blond en ik wil het niet zijn. Ik wilde alleen maar een zomerse uitstraling!!

Ontkennen, dacht ik, dan ben ik gewoon niet blond. Maar na heel overtuigend tegen vriend J. te hebben gezegd: “Ik ben ROODblond en niet BLOND” werd ook de ontkenningsfase van ongeveer 10 minuten weer teniet gedaan. “Schat, je bent gewoon blond”. AHHHHH, wat moet ik nu?

Ik heb blijkbaar ook vooroordelen over blond zijn. Ik wil niet blond zijn. Ik wil gewoon een pittige rooie zijn. Rood past bij mijn karakter (licht ontvlambaar), mijn sterrenbeeld (ram), mijn huid (freckles).

Rood is gewoon ikke.

Wat heb ik gedaan??? Waarom wilde ik iets anders? Is hier nog iets nog aan te doen?

Ik ga het weekend maar weer naar de kapper.