Hersenspinsels

Waar ben ik bezorgd over? Dat dingen veranderen? Dat wat goed is minder goed wordt? Is iedere verandering minder goed? Ik heb altijd gedacht dat verandering en ik samen gingen. Dat ik altijd op zoek was naar uitdagingen en daarvoor veranderingen nodig had. Ik weet nu dat mogelijke veranderingen misschien ook wel beangstigend kunnen zijn. Ik vind het vreselijk om met wat-als-gedachten rond te lopen. In 90% van de tijd sta ik niet zo in het leven. Waarom dan deze keer wel? Ik ben een redelijk positief ingesteld persoon en zie altijd wel een zonnige zijde van zaken in. Ik heb nog niet zo lang geleden gezegd dat een verandering geen verslechtering hoeft te zijn en waarom luister ik niet naar deze wijsheid? Ben ik dan flexibel en stabiel genoeg om hier mee om te gaan? Hoeveel rek zit in mij? Ik welke mate doe ik mezelf geweld aan? Zal ik wel in mijn eigen kracht kunnen blijven staan?
In welke mate ben ik nog mijzelf en in hoeverre ben ik verwijderd van mijn eigen ik als de situatie veranderd? Waarom brengt het onbekende nu ineens onzekerheid in mij naar boven?

Waarom zou deze verandering ook niet een mogelijkheid zijn om te groeien zonder buiten mezelf te gaan staan? Waarom zou deze verandering niet de situatie versterken en helderder maken? Waarom zou het niet een kans zijn om te zien hoe ik kan omgaan met dit soort situaties en tegelijkertijd te groeien als mens? Waarom zou ik niet genieten van het moment en waarderen dat alle tijd die ik al heb gehad van onschatbare waarde is en niemand me meer kan afnemen? Waarom zou ik dit niet positief bekijken en iedere mogelijke verandering als geschenk ervaren?

Waarom maak ik mezelf gek met de gedachte dat er iets gaat veranderen? Geniet meisje, geniet!