Na een inspirerend gesprek met een collega heb ik me gisteren aangemeld bij Like2Run. Hij vertelde mij dat hij 1,5 jaar geleden was begonnen en dat hij, toen hij begon, nog geen 100 meter kon hardlopen. Ik wil al tijden iets aan sport gaan doen, echter kan ik me er niet toe zetten om dat in een sportschool te gaan doen.
Link2Run heeft als doel om je met 6 weken je gereed te hebben zodat je 3 km kan hardlopen. Ik heb conditie van een naaktslak en als het maar een beetje te moeilijk wordt, geef ik het op. Maar goed, niet geschoten is altijd mis. Zaterdagmorgen om 9.30 melden bij de atletiekvereniging in Rotterdam.
Op zoek naar niet zo sportief uitziende mensen begaf ik me op het atletiekterrein. Ik voelde me enorm sportief door alleen al een Atletiekterrein op te lopen. Ik had mijn medeslachtoffers gevonden. Na een voorzichtige vraag of het voor ECHTE beginners was, heb ik me in de menigte geworpen. Ik mocht met de groep super starters mee.
We begonnen met een stuk theorie over schoeisel en vervolgens moesten we dan ook echt lopen. Na een instructie over veiligheid gingen 2 aan 2 het bospad af. We startten met een Ethiopische shuffle. Dat is relaxe manier van sjokken. 1 minuten lopen, 1 minuten de shuffle. Dat ging lekker, ik kon zelfs nog praten. Ik had namelijk al mijn eerste medeslachtoffer gevonden waar het mee klikte. In het bos aangekomen en een warming up kregen we loopschool. Met loopschool leer je technieken voor het lopen die je het lopen minder zwaar moeten maken. Voet naar het scheenbeen trekken, knie ophoog en een stap zetten. Weer 2 aan 2 deze oefening doen. We leken wel paarden die oefenden voor Prinsjesdag. Maar gek genoeg verlicht het wel het lopen. Na een paar van deze oefeningen kwam het echte werk.
2 minuten hardlopen, 2 minuten wandelen. Weer 2 aan 2 de bospaden af. Om veiligheidsredenen dien je als achterste loper in de gaten te houden of er fietsers of andere medeweggebruikers op het pad komen. Dan roep je naar voren `Fietser achter!` en de volgende roept dat ook naar voren enz. Dat geldt dus ook voor de voorste loper die iets van voren ziet komen. Dat kan hilarische momenten geven, zeker als je niet zeker bent van het voertuig wat nadert. `Brom uh scooter uh invalideding of zo` van voren zijn niet echt bevorderlijk voor je ademhaling als je moet lachen. Maar goed, de eerste 2 minuten. Aangezien je in rijen loopt en je de één na de ander je voorbij ziet lopen, denk je al gauw dat je bij de slakkenbrigade zit, dus zet je natuurlijk een tandje hoger in dan je eigenlijk wil, en dan zijn 2 minuten heeeeeeeeeeeeel errug lang. Na de 3e keer 2 minuten hardlopen kon ik niet meer. Ik ben gaan wandelen en schrok me wezenloos toen ik merkte dat ik haast geen zuurstof kreeg bij het happen naar adem. Bij de vierde keer hardlopen zei de leraar dat ik de volgende 2 minuten maar eens moest wandelen en dat ging natuurlijk prima. De groep liep nog een rondje en vervolgens was het alweer het einde van de les. Na een goede cooling down liepen we terug naar de vereniging. Peptalks onder de cursisten voor de geleverde prestatie vlogen in het rond en dat verstevigt de groepssfeer.
Ik was wel en beetje teleurgesteld in mezelf. Dat ik niet eens 3 keer een rondje kon volhouden. De docent vertelde mij dat ik veel te snel liep en daardoor zo buiten adem was. Ik moest gewoon op mijn eigen tempo lopen en zo zou ik het wel volhouden. Het gaat niet om de tijd maar het feit dat je loopt en dat je het volhoudt. Dat gaf me moed! Ik deed het dus gewoon verkeerd!
Enorm voldaan en helemaal trots op mezelf begaf ik me weer naar het parkeerterrein. Ik zal deze week 2 keer trainen zodat ik de volgende week weer vol enthousiasme kan meetrainen.
