Leuker kunnen ze het niet echt maken!

Ik vond vanochtend in de post een dwangbevel uit naam van de Koningin. Ik had, volgens de belastingdienst Rotterdam, mijn parkeerboete niet betaald. 5 maanden geleden kreeg ik hem in de bus. Ik houd niet van uitstel dus heb de boete direct betaald. Ik kreeg vervolgens na 2 maanden een aanmaning. Ik had nog steeds niet betaald. Na wat gezoek in de Girotel vond ik de betaling. Nee hoor, netjes betaald. Ik dus bellen naar de belastingdienst. Het mokkeltje aan de telefoon kon me vertellen dat er een andere bankrekening gebruikt moest worden. Zij kon niet in het systeem kijken dus verzon ze volgens mij ter plekke het probleem. De belastingdienst had haar bankrekening dus gewijzigd. Ik had gewoon de gegevens van de acceptgiro afgehaald dus ik vertelde haar dat ik gewoon volgens hun opgave had betaald. Of ik maar even een kopie van een bankafschrift wilde faxen. Na ongeveer een kwartier als brugman gepraat te hebben en eindelijk in haar callscenterkoppie duidelijk te hebben gekregen dat je afschriften nog maar 1 keer per eeuw krijgt, mocht ik dan een screenshot van mijn girotel opsturen. Na wat geklieder met Paint was mijn afschrift klaar voor verzending. Ik had gelukkig het rapport van de fax bewaard.

Na twee maanden niets gehoord te hebben krijg ik dus een dwangbevel. Of ik even binnen 2 dagen wilde betalen. Nu kijk ik maar 1 keer per week of ik post heb, dus ik had een uitdaging. Het bedrag is inmiddels bijna verdubbeld, dus 88 euro. Geestelijk voorbereid op een enorm lange discussie, heb ik weer te telefoon gepakt. Na de hele Dikke Van Dalen te hebben gebruikt werd ik dan eindelijk doorverbonden met iemand die in het systeem kon kijken. Na opgave van mijn gironummer zag ze het. Ik had het inderdaad betaald en maar ik had wel een andere achternaam. Na wat onderzoek kwam ze er achter dat ik de laatste 2 nummers van de aanslag had omgedraaid. `Ik had het bedrag wel koppelen aan de aanslag, maar het dwangbevelbedrag bedrag blijft wel staan´. Of ik nou had betaald of niet, de boete moest ik betalen. Ik kan me nu voorstellen waarom Rotterdam zo schoon is geworden, van de extra belastinginkomsten! Zo kan ik ook rijk worden, kreeg ik maar zoveel rente van de bank!

Ik moest maar een bezwaarschrift indienen en daarmee was de kous af.

Hevig opgefokt ben ik dus naar Rotterdam gereden om mijn gram te halen bij de balie van Gemeentebelasting Rotterdam. Ik had voor 60 minuten in de parkeermeter gegooid. Het ging zo vreselijk traag dat ik na 45 minuten maar weer naar de parkeermeter ben gegaan om bij te vullen. Het zal je toch gebeuren. Reclameren bij de belastingdient over een parkeerbon en vervolgens een parkeerbon krijgen. Na precies 55 minuten was ik aan de beurt. Ik begon uit te leggen wat er was gebeurd en de man bij de balie onderbrak me. `de bekeuring staat op nul` WHHHAAATTTT! Ja hoor, alles is betaald. Ik ontplofte, ik had 1,5 uur geleden nog te horen gekregen dat het niet teruggeboekt kon worden. De man kon mij vertellen dat ik al de 3^e was vandaag. Daar was ik natuurlijk niet mee geholpen. Na zijn excuses ben ik maar weggegaan. 110 km en 6 euro verder was dan eindelijk de boetesage over. Leuker kunnen ze het niet maken!!!!

Couch patatoe

Ik heb een nieuwe bank. Eindelijk! Ik ben al een paar jaar bezig om een nieuwe bank te kopen. Alleen al het kijken is een dure hobby. De eerste keer dat ik er voor wegging kwam ik thuis met een Peugeot 206 en de tweede keer dat ik er voor wegging kwam ik thuis met een Hästens-bed. Nu eindelijk na 3 jaar heb ik er dan één. Een geweldige grote L-vormig bruine loungebank.

Maandag kwam hij dan om 7.00 uur. De heren die het kwamen brengen begonnen te grinniken. Het blijkt dat iedereen zich redelijk verkijkt op de grootte van de bank. Het is een echte kamervuller. Nu heb ik een redelijk grote woonkamer maar het was wel even schrikken. Ik had gelukkig het weekend ervoor al de boel omgegooid om ruimte te creëren. Ik houd er namelijk niet van om te slalommen in huis. Ik moet genoeg loopruimte hebben.

Nu wil ik nog een aantal zaken veranderen in het huis. Mijn zelfgemaakte salontafel moet er aan geloven. Die heb ik ooit gemaakt omdat mijn kat D. wat aan de grote kant is. Hij vindt het heerlijk om er bij te liggen op tafel, maar met zijn 10 kg gram is de gemiddelde tafel wat te klein. Het worden dus kleine bijzettafeltjes en een goed verhaal om het aan mijn kat weer te verkopen. Ik denk dat ik zeker een paar speeltjes tegenaan moet gooien om mij weer in de gratie te krijgen.

Om nog meer ruimte uit te sparen zal er een LCD of Plasma TV moeten komen. Ja ja, het is afzien, maar het KAN echt niet anders. Normaal gesproken geef ik niet om dat soort dingen maar ik ben redelijk aangestoken door J. die een echte TV-fanaat is.

Maar de bank is geweldig. Je kan er met z’n tweeën ruimschoots op liggen en dat hebben we gedaan. De eerste avond viel ik als een blok in slaap om mijn nieuwe bank en die trend heeft zich doorgezet. Het is haast onmogelijk om van de bank af te komen. Dit heeft er in geresulteerd dat ik weinig (of zeg maar niet) heb gelopen deze week.

Ter compensatie ben ik vanmorgen vroeg weer lekker gaan lopen en de schade weer ingehaald.

Als ik niet oppas word ik een echte couch patatoe.